Na de wedstrijd van gisteren, stond vandaag de tijdrit op het programma.
's Morgens heb ik rustig aan gedaan. De wedstrijd zou pas 's avonds vanaf 18.00u beginnen. Starttijden waren 's morgens nog niet bekend. Op tijd naar Recherswil dus, waar de tijdrit werd verreden. Bij aankomst in Recherswil heb ik eerst mijn startnummer opgehaald en daarna ben ik mijn fiets in orde gaan maken. Aangezien het een tijdrit was, hoefde ik mijn bumper niet te monteren. Daarna zijn we met een groepje nog het parcours van de tijdrit (Ã 10 kilometer) gaan verkennen. Dit bleek een goede zet, want er zaten een paar lastige punten in. De eerste helft van de tijdrit was glooiend, waarbij het meer omhoog liep dan dat je daalde. Ongeveer halfweg zat een wat langere afdaling en vervolgens was het nagenoeg vlak. Het was dus zaak de tijdrit goed in te delen.
Na het verkennen bleek er commotie te zijn ontstaan over de startvolgorde, deze was niet gemaakt naar de ranking in de EHC. Door een aantal rijders is hier protest tegen aangetekend. Even voor 18.00u was er een nieuwe startvolgorde. Er was echter niet bekend hoe laat iedereen nu moest starten. Ik wilde graag warmrijden op de rollerbank, maar als je niet weet hoe laat je bij de start moet zijn is dit niet handig. Ik wilde niet de hele handel oppakken en bij de start op de rollerbank warmrijden. Ik heb er dus voor gekozen toch bij de auto op de rollerbank warm te rijden en op tijd richting start te gaan. Ik was net van de rollerbank af en bezig met vertrekken naar de start toen de bondscoach naar me toe kwam met de mededeling dat ik al heel snel moest starten. Wij dus als een haas naar de start. Een minuut na aankomst bij de start ben ik vertrokken voor mijn tijdrit. Tijd om af te koelen na mijn warming-up heb ik dus niet gehad.
De tijdrit verliep goed. Al snel had ik de voor mij gestarte rijders in het vizier. Deze kon ik snel passeren. Ik heb geprobeerd snel een goed ritme te vinden dat ik ook vol zou kunnen houden. Zoals gezegd was het begin het lastigste gedeelte. Hier kon ik veel verliezen. Ik ben met enige reserve omhoog gereden. Het was tenslotte nog ver naar de streep. De aanwijzingen die ik heb gekregen tijdens de verkenning heb ik proberen toe te passen. En minder dan 18 minuten na mijn vertrek reed ik over de finish. Nu was het afwachten wat mijn concurrenten hadden gedaan. Al snel bleek ik Monique te zijn voor gebleven! Ik zou dus minimaal een tweede plek in de wacht slepen. Ik durfde het bijna niet te geloven. Nu wist ik waarom ik al die uren op de rollerbank heb gezeten en tegen de wind in heb gefietst. We hadden er niet aan gedacht ook het verschil met Andrea te meten, haar voor blijven kwam nog niet in mijn woordenboek voor.
Aangezien de tijden handgeklokt werden en de start elders was dan de finish zou de uitslag nog wel even op zich laten wachten. Tot die tijd durfde ik het nog steeds niet te geloven dat ik werkelijk sneller had gereden dan Monique. Uiteindelijk was de uitslag daar. De bondscoach seinde naar mij dat ik eerste was geworden. Ik had moeite dit te geloven. Ik had niet alleen Monique achter me gelaten, maar ook Andrea! Mijn eerste internationale overwinning!